بازار واقعیت مجازی راه درازی تا تکامل دارد و رقابت با وجود سونی و دو مدعی بزرگ دیگر یعنی Oculus متعلق به فیسبوک و هدست آن Rift و پلت فرم HTC با شراکت Valve تازه آغاز شده. کنسول بازی، Oculus Rift و Vive مجموعه‌ای از مشخصات منحصر به فرد، سیستم مورد نیاز و بازی‌ها و برنامه‌های مخصوص خودشان را دارند. در نهایت باید با در نظر گرفتن تمام نکات مثبت و منفی و سیستم هر کدام، تصمیم بگیرید که کدام هدست برای شما مناسب‌تر است.
حداقل سیستم مورد نیاز برای هر کدام
به دلیل نمایشگرهای با رزولوشن بالا و سرعت پردازش سریع، هر دو Oculus و Vive به سخت افزار کامپیوتری مخصوص برای راه‌اندازی واقعیت مجازی نیاز دارند. هر دو آنها برای کار کردن حداقل به یک پردازنده Intel Core i5-4590 (و یا معادل آن) و یک پردازنده گرافیکی Nvidia GTX 970 / AMD Radeon R9 290 یا بالاتر نیاز دارند. Oculus به دو برابر RAM بیشتر از Vive نیاز دارد (۸ گیگابایت یا بالاتر) و هر دو نیاز به کارت گرافیکی دارند که از خروجی HDMI 1.3 پشتیبانی کند. در نهایت، Vive نیاز به یک پورت USB 2.0 تنها برای برقراری ارتباط داده‌های موقعیتی به کامپیوتر دارد، در حالی که Oculus به دو اسلات USB 3.0 نیاز دارد تا همین کار را انجام دهند. اکثر دسکتاپ‌های مدرن حداقل دو پورت USB 3.0 دارند، اما ممکن است لازم باشد که کابل را به پشت دستگاه برسانید.
Vive دارای تکنولوژی ردیابی بهتری است
هر دو Vive و Oculus از مجموعه‌ای از دوربین‌ها و حسگرها برای شناسایی جای شما در دنیای واقعی استفاده کرده و این جنبش‌ها را به اعمال داخل محیط مجازی تبدیل می‌کند. تفاوت اصلی بین اینها به چگونگی دیدشان توسط حسگرها برمی‌گردد.
Oculus دارای حداکثر میدان ردیابی ۵ × ۱۱ فوت (عرض به طول) است – در مقایسه Vive دارای حداکثر میدان متقارن Vive 15 × ۱۵ فوت است. ایستگاه‌های پایه Rift فقط حرکت رو به جلوی شما را تشخیص می‌دهند، بنابراین اگر شما در خارج از میدان دید حرکت کنید، دقت تشخیص حرکت شما به سرعت از بین خواهد رفت.
Oculus قصد دارد در آینده ریزپردازنده‌های ردیابی را به واقعیت مجازی خود اضافه کند اما در حال حاضر کاربران باید با همین محدودیت‌های موجود رو به رو باشند.
از سوی دیگر، Vive، به شما امکان می‌دهد فضای بزرگ‌تری را با استفاده از دو برج دوربین مخفی ” Lighthouse ” پیگیری کنید. افزایش محیط دید باعث می‌شود شما بدون از دست دادن شناسایی به قدم زدن، زیگ زاگ رفتن و گول زدن بپردازید و با اشیاء مجازی در محیط واقعی ۳۶۰ درجه ارتباط برقرار کنید. برای عاشقان بازی، Vive با داشتن فضای بازتر برای بازی بهتر است.
کنترل‌کننده‌های Oculus اندکی متنوع‌تر هستند
هر دو Vive و Rift از مجموعه خاصی از کنترل‌های مبتنی بر حرکت مخصوص به خودشان استفاده می‌کنند که دست شما را در حالی که در محیط مجازی قرار دارند، می‌گیرید. کنترل‌کننده‌های Oculus Touch دارای سه دکمه لمسی خازنی و یک دکمه چرخشی در هر دسته و یک ماشه در پشت هستند که می‌توانند در دوربین ردیابی شوند.
بر خلاف دسته واقعیت مجازی Vive، کنترل‌کننده‌های لمسی می‌توانند دست شما را با نمای ۳۶۰ درجه ای از حرکات انگشتان ردیابی کنند. در شرایط عمومی، این بدان معنی است که اگر انگشت شما در یک مسیر بچرخانید، شی‌ای که در دست دارید با آن می‌چرخد. این باعث افزایش دقت شما در هنگام تعامل با عناصر درون بازی می‌شود و به طور کلی به اثر غوطه وری کمک می‌کند. کار کنترل‌کننده‌های واقعیت مجازی Vive کمی متفاوت است به طوری که آنها فقط بر اساس ۱: ۱ شناسایی و پیگیری می‌کنند. اگر بازوی خود را به سمتی تاب دهید برج‌های تشخیص‌دهنده (Lighthouse) آن را می‌بینند. اما استفاده از دست یا انگشتانتان دقیقا آنگونه که لمس می‌کنید ثبت نمی‌شوند.
دسته‌ها مانند کنترل‌کننده‌ها دارای یک دکمه ماشه، یک دکمه منو و یک انگشت شست هستند که بر اساس تکنولوژی Trackpad Controller Steam کار می‌کنند، به علاوه دو دکمه فعال “فشار” در هر طرف نیز وجود دارد. اگر به نظر این ورودی‌ها کافی بنظر نرسد، به خاطر داشته باشید که Trackpad Steam برای حرکت و به عنوان یک دکمه تنظیم پیکربندی ، بسته به اینکه آیا شما یک فرمان را نگه دارید یا فقط به سرعت آن را ضربه بزنید کار می‌کند. به این معنی که هر قطعه بر روی پد لمسی می‌تواند به عنوان دکمه سفارشی، بسته به نوع بازی و نحوه انتخاب سازنده برای استفاده از کنترل‌کننده در محیط تنظیم شود. البته هر دو هدست واقعیت مجازی با یک استاندارد برای Xbox One یا دیگر کنترل‌کننده PC کار می‌کنند. بنابراین اگر برای برای بازی‌های مسابقه‌ای برنامه‌ریزی می‌کنید، تفاوت بین دو نوع کنترل‌کننده برای شما مهم نیست.
هر دوی آنها بازی‌ها و برنامه‌های خوبی دارند اما هنوز تعدادشان کم است
Oculus و Vive همانندXbox One وPlayStation 4 ، بسیاری از عناوین خود را به اشتراک می‌گذارند، در حالی که چندین بازی انحصاری در اختیار دارند که برای جذب خریدارانی که تصمیم محکمی نگرفته‌اند طراحی شده است.
در حال حاضر، Oculus Rift حدود ۱۱۰ بازی ارائه می‌دهد، در حالی که Vive دارای ۳۵۰ بازی بسیار چشمگیر است اما نمی‌توان تنها به اعداد اکتفا کرد. Vive دارای واقعیت مجازی بازتری است که توسعه‌دهندگان Indie می‌توانند مهارت‌های مختلفی به بازی‌های خود با کمی فانتزی اضافه کنند. Oculus Rift از لحاظ فنی بسیار کوچکتر از Vive است. بسیاری از بازی‌ها، به خصوص کسانی که بر روی تجربه وسایل نقلیه مانند راننده‌ها و یا شبیه‌ساز‌های سفینه فضایی تمرکز می‌کنند، هم در رایانه‌های رومیزی استاندارد و هم در هدست‌های واقعیت مجازی در دسترس هستند. Elite Dangerous، War Thunder و Project Cars نمونه‌های خوبی هستند … که به طور تصادفی، هر سه آنها برای هر دو Rift و Vive در دسترس قرار دارند.
Oculus به طور قابل توجهی ارزان تر از Vive است
پس از یک قیمت اولیه ناامید‌کننده ۶۰۰ دلاری، حالا Oculus Rift به همراه دو دسته تنها ۴۰۰ دلار قیمت دارد. Vive ابتدا با قیمت ۸۰۰ دلار با دسته‌ها و ردیاب‌ها شروع به کار کرد اما بعد به قیمت ۶۰۰ دلار به ثبات رسید. در حالی که هر دو شرکت در حال بهبود سیستم واقعیت مجازی خود هستند، LG نشان داد در حال ورود به عرصه است. هدست LG دارای نمایشگر با رزولوشن بالاتر از Vive یا Oculus و طراحی بسیار راحت‌تر است اما هیچ نشانه‌ای از آنکه آن را به بازار برسد وجود ندارد.
مشخصات فنی
در نهایت می توان نتیجه گیری کرد، Vive از نظر کیفیت دستگاه بهتری است با این حال از نظر قیمت و کارایی Rift به صرفه تر به نظر می رسد.