برای آن‌هایی که سن پایینی دارند، عبارت CRT یک واژه نا آشناست که تا به حال نشنیده‌اند و برای بزرگ‌تر نهایتا یک خاطره دور خواهد بود که موضوعات نوستالژیک را به یادشان خواهد آورد. نمایشگرهای قدیمی بزرگی که در گذشته مورد استفاده قرار می‌گرفتند و حالا به کلی فراموش شده‌اند. اما چرا این اتفاق افتاد و اصلا آن‌ها چطور کار می‌کردند؟
CRT چیست و چطور کار می‌کند؟
CRT مخفف عبارت cathode ray tube (لوله پرتو کاتدی) است که در واقع یک سیستم نمایش تصویر به صورت آنالوگ بوده که با هدایت سه پرتو نوری قرمز، سبز و آبی از طریق میلیون‌ها نقطه فسفر، تصویر را بر روی یک شیشه شکل می‌داد. اندازه‌ی بزرگ این نمایشگرها نیز به خاطر این بود که باید فضایی مناسب به لوله داده می‌شد تا تصویر در جلوی نمایشگر شکل بگیرد.
البته پرتو کاتدی در سال 1897 توسط یک مهندس آلمانی به نام Karl Ferdinand Braun ساخته شده بود که توانسته بود از طریق آن تصاویر موج شکل از برق AC را همچون اسیلوسکوپ به تصویر بکشد.
بعدها محققان توانستند از این فناوری برای نمایش تصاویر متحرک استفاده کنند که در نهایت به تولید انبوه تلوزیون‌های CRT و سپس نمایشگرهای کامپیوتری منجر شد.
نمایشگرهای CRT تصویر را از بالا به پایین شکل می‌دادن و این تصویر 30 یا 60 بار در ثانیه شکل می‌گرفت و دلیل این که در تصاویر فیلم‌برداری شده از این نمایشگرها، یک خط بین تصویر می‌افتاد، همین تغییر فریمی بود که مشاهده می‌شد. البته چیزهایی که درباره نمایشگرهای CRT گفتیم، یک مفهوم ساده از این تکنولوژی بوده و عملکرد آن پیچیده‌تر از چند بندی است که نوشتیم.
چرا دیگر از نمایشگرهای CRT استفاده نمی‌شود؟
به غیر از تعداد اندکی که به منظور خاص از نمایشگرهای استفاده می‌کنند، دیگر کسی را نمی‌بینید که سراغ CRTها برود. آن‌ها بین سال‌ها 1950 تا 2000 به عنوان تلویزیون و نمایشگر بسیار محبوب بودند تا این که سر و کله‌ی دیگر مدل‌ها پیدا شد. البته هنوز چند شرکت به صورت محدود برای کارهای خاص مدل‌هایی تولید می‌کنند، اما این مدل‌ها به صورت انبوه وارد بازار نمی‌شوند.
اما چرا؟ جواب واضح است، کیفیت بهتر نمایشگرهای جدید که کارشان از تکنولوژی LCD آغاز شد و همچنین فضای بسیار کم‌‌تری که اشغال می‌کردند در نهایت باعث شد کسی دیگر سراغ CRT نرود. وضوح تصویر و رزولوشون اولین نمایشگرهای تولید انبوه بازار نیز در بسیاری جهات از CRTها بیشتر بود، چه برسد الان که در اندازه‌های بسیار بزرگ شما رزولوشن‌های 4K یا 8K را می‌توانید روی نمایشگرها تماشا کنید.
آیا نمایشگرهای CRT مزیتی نسبت به نماشگرهای جدید داشتند؟
بین سال‌های 2000 تا 2010، نمایشگرهای CRT هنوز نسبت به نمایشگرهای صفحه تخت مزایایی داشتند. کیفیت رنگی آن‌ها بهتر بود و سرعت جوابگویی بهتری داشتند، اما مدل‌های جدید نمایشگرها به مرور این مشکلات را حل کردند تا دیگر مزیتی برای این مدل‌های قدیمی باقی نماند.
تنهاجایی که CRT هنوز هم می‌درخشد، در اجرای بازی‌های کلاسیک است و سه دلیل برای برتری این نمایشگرها برای اجراهای بازی‌های کنسول‌های قدیمی وجود دارد.
اول این که این نمایشگرها بهتر می‌توانند رزولوشن غیر استاندارد بازی‌های قدیمی را به نمایش بگذارند، چیزی که در نمایشگرهای جدید باعث به هم ریختن گرافیک بازی‌ها می‌شود. دوم این که یک سری از تکنولوژی‌های قدیمی مثل تفنگ میکرو، تنها با نمایشگرهای CRT کار می‌کنند و مثلا شما نمی‌توانید بازی شکار مرغابی نینتندو را روی یک نمایشگر LED بازی کنید.
در آخر، استایل بازی بر روی این نمایشگرها، همان چیزی است که هنرمندان قصد تصویر کردن بازی خود را داشته‌اند و در واقع شما همان تجربه اصلی از بازی را خواهید داشت. در واقع تکنیک‌هایی برای خلق بازی در آن زمان وجود داشت که بازی‌سازها از آن‌ها به نفع خود بهره می‌بردند. برای مثل استفاده از نمایش تصویر در CRT باعث می‌شد که سایه روشن‌ها به شکلی خاص در آن شکل بگیرد و تصویری بهتر در نوع خودش به وجود آورد.
در نهایت، دلایل درستی برای پشت سر گذاشتن این تکنولوژی وجود داشت و حالا مطمئنا زمان آن‌ها سر رسیده است و هیچ قابلیتی در این نمایشگرها وجود ندارد که بخواهد باعث شود، شما دوباره به سراغ استفاده از آن‌ها برگردید.