بعد از لومیا ۸۳۰، نوکیا گوشی‌های قوی با قیمت مناسب ارائه نکرده بود، به همین خاطر نوکیا ۷٫۱ می‌توانست گزینه‌ای هیجان‌انگیز برای طرفداران نوکیا باشد. در نهایت این گوشی یک پرچم‌دار نیست، اما حس خوبی موقع کار کردن دارد و با این قیمت، عملکردی بسیار خوب از خود به جای می‌گذارد.
گوشی به دو شکل ارائه می‌شود، ۳ گیگ رم و ۳۲ گیگ حافظه داخلی و مدل ۴ گیگ رم و ۶۴ گیگ حافظه داخلی. قیمت آن در کشورهای مختلف ممکن است متفاوت باشد و برای مثال می‌توان به بعضی کشورهای اروپایی اشاره کرد که ۳۵۹ قیمت خورده است.
مشخصات عمومی
طراحی
طراحی این گوشی خیلی خاص و درخشان نیست، اما شما شیفته‌ی سادگی آن خواهید شد. بدنه‌ی فلزی این گوشی با حاشیه طوسی کار شده و دوربین دو گانه‌ی آن درست در وسط پشت گوشی بالای سنسور اثر انگشت قرار گرفته است. رنگ طوسی حاشیه‌ی گوشی و کلیدهای صدا و پاور دستگاه، کنتراست جذابی با رنگ تیره‌ی گوشی ایجاد کرده است.
ورودی هدفون کناره‌ی بالای گوشی تعبیه شده و درگاه‌های USB Type-C، سیم کارت و کارت حافظه نیز در کنار گوشی واقع شده‌اند.
نمایشگر
در جلوی گوشی یک مونیتور ۸٫۸۴ اینچی Full HD+ با نسبت تصویر ۱۹:۹ قرار گرفته که رزولوشن واقعی آن ۲۲۸۰×۱۰۸۰ است. نمایشگری که برای این قیمت کاملا مناسب است. بسیاری از گوشی‌های گران‌قیمت دارای نمایشگرهای ۴K هستند، نمایشگرهای گران‌قیمتی که در این قطع عملکرد خیلی متفاوتی برایتان به همراه نخواهند داشت.
نمایشگری که نوکیا در گوشی‌اش استفاده کرده، LCD است، اما از شفافیت، تفکیک رنگ و همچنین کنتراست بسیار خوبی برخوردار است. این مونیتور از HDR پشتیبانی کرده در این رنج قیمتی بسیار خوب است و حتی قابلیت تبدیل SDR به HDR را داراست که باعث می‌شود عکس‌ها و فیلم‌های SDR، با کیفیت بسیار بیشتری به نمایش در آیند. در مجموع به نمایشگر نوکیا ۷٫۱ باید نمره‌ی بسیار بالایی داد.
تجربه نرم‌افزاری
این گوشی با اندروید اریو به بازار عرضه می‌شود اما امکان بروزرسانی برای اندروید Pie نیز برایش وجود دارد. اندروید موجود در نوکیا ۷٫۱، نسخه‌ی اولیه گوگل است و تغییراتی در آن انجام نگرفته که برای بسیاری این خبر خوشی خواهد بود. در واقع با این انتخاب نوکیا، شباهت نرم‌افزاری زیادی بین این گوشی و پیکسل وجود دارد.
امکان gestures که قبلا در iOS 12 دیده بودیم، در این نسخه از اندروید نیز به کار گرفته شده، اما آنقدری خوب نیست که بتوان به راحتی از آن استفاده کرد. البته این امکان در صورتی در دسترس است، که شما از یکی از لانچرهایی که از قبل روی گوشی نصب شده استفاده کنید، پی با تغییر لانچر، این گزینه نیز از جلوی دستتان کنار می‌رود.
تجربه کاربری با این گوشی، نشان از باگ‌هایی دارد که به ندرت دیده می‌شوند و از این بابت نیز می‌توان امتیاز خوبی به آن داد. چیزی که احتمالا به واسطه استفاده از نسخه خام سیستم عامل اندروید پدید آمده است.
کارایی
طبق آماری که از ابزار بنچمارک AnTuTu گرفته شده، بازدهی دستگاه خیلی باشکوه نیست اما دقیقا چیزی است که باید باشد. عملکرد این گوشی را می‌توان با Huawei Nova 3i استفاده کرد که البته آن گوشی از چیپست Kirin 710 استفاده کرده که پردازنده‌ای قوی‌تر است و امتیازش نیز کمی بالاتر از نوکیا ۷٫۱ شده.
غیر از آمار و ارقام، کار کردن با نوکیا ۷٫۱ که از پردازشگر Snapdragon 636 استفاده می‌کند واقعا عالی و راضی کننده است. استفاده از ابزارهای معمول به هیچ وجه باعث کندی دستگاه نمی‌شود و بازی پوکیمون گو که انیمیشن‌های زیادی دارد و پردازنده را زیر فشار می‌برد نیز به راحتی و روان در آن اجرا شد. برنامه‌ها در این گوشی تا جایی که بتوانند از رم کار می‌کشند، به همین خاطر ممکن است بعد از برگشت به برنامه‌ای که در پس‌زمینه باز است، آن برنامه دوباره لود شود. در مجموع نوکیا ۷٫۱ در اجرای برنامه‌ها در حال تکی بسیار خوب است و این را با استفاده از رم به این شیوه به دست آورده.
دوربین
کیفیت دوربین ۷٫۱ بسیار خوب است و برنامه‌ای که با آن عکاسی می‌کنید هم تجربه‌ی بسیار خوبی از این کار به شما می‌دهد. البته کمی در نور پایین دوربین دچار اشکال شده و از میزان وضوح آن تا حدی کاسته می‌شود که کاملا در این سطح قابل قبول است.
در نهایت …
با اینکه ایراداتی به این گوشی وارد است، اما کاربری نوکیا ۷٫۱ واقعا لذت بخش بوده و همه چیز آن در حد –یا حتی بیشتر- از ارزشی است که بابت آن هزینه می‌کنید.