تولید مجازی (Virtual Production) یک تکنیک نوظهور و در حال رشد در صنعت فیلم و تلویزیون است. این فناوری به فیلم‌سازان امکان می‌دهد تا محتوایی جذاب‌تر با انعطاف‌پذیری و کارایی بیشتر تولید کنند. اما تولید مجازی دقیقاً چیست؟
این تکنولوژی نوآورانه، روش‌های سنتی فیلم‌سازی مانند موشن کپچر (Motion Capture) و تشخیص چهره را با تصاویر دیجیتال ترکیب می‌کند و امکانات هیجان‌انگیزی برای کارگردانان و تهیه‌کنندگان فراهم می‌آورد که به دنبال خلق آثار منحصربه‌فرد هستند.
تولید مجازی به filmmakers این امکان را می‌دهد که در محیط‌های شبیه‌سازی شده، صحنه‌های پیچیده را با دقت و جزئیات بالا طراحی کنند و به این ترتیب، فرآیند تولید را تسهیل و سرعت ببخشند.
در این مقاله، به بررسی نحوه عملکرد تولید مجازی، مزایای آن و تأثیر آن بر فرآیند تولید محتوای امروزی می‌پردازیم.
درباره فناوری تولید مجازی
اگر به دقت به آن فکر کنید، فیلم‌سازان شباهت زیادی به شعبده‌بازها دارند. هر دو تلاش می‌کنند توهماتی خلق کنند که مخاطب هرگز به راز آن‌ها پی نبرد. یکی از تکنیک‌های جادویی که در طول تاریخ سینما به کار گرفته شده، ایجاد توهم حضور یک شخصیت در محیطی است که در واقع وجود خارجی ندارد.
در ابتدا، تکنولوژی‌هایی مانند عقب‌نمایی (Rear Projection) و جلونمایی (Front Projection) مورد استفاده قرار گرفتند. سپس، تصویربرداری با پرده سبز به روش غالب تبدیل شد. اما اکنون، شاهد گام بعدی در این تکامل هستیم: تولید مجازی.
بیایید به تعریف تولید مجازی بپردازیم تا ببینیم چگونه کار می‌کند و چرا برای فیلم‌سازی سودمند است.
تولید مجازی در فیلم چیست؟
تولید مجازی یک روش در فیلم‌سازی و تولید تلویزیونی است که از تصاویر تولیدشده توسط کامپیوتر (CGI)، واقعیت افزوده (AR)، موشن کپچر و دیگر فناوری‌ها استفاده می‌کند تا محیط‌ها و جلوه‌های واقعی را در یک صحنه مجازی خلق کند. این تصاویر در نمایشگرهای بزرگ به صورت آنی مورد استفاده قرار می‌گیرد و به این ترتیب، بازیگران خود را در محلی که داستان جریان دارد می‌بینند. این فناوری به فیلم‌سازان آزادی می‌دهد تا مناظر گسترده، چشم‌اندازهای وسیع، و موجوداتی که تنها در تخیل می‌گنجند، خلق کنند. تولید مجازی که با نام اختصاری VP نیز شناخته می‌شود در پروژه‌های زنده و انیمیشنی به کار گرفته می‌شود و کم‌کم به یک تکنیک قالب در پروژه‌های بزرگ بدل شده است و در سریال‌های معروف و بعضی فیلم‌ها مورد استفاده قرار گرفته.
کاربردهای تولید مجازی
سوال این‌جاست که اصلا چرا باید از تولید مجازی استفاده کرد و کارها را به روش قبل و به صورت پست پروداکشن انجام نداد؟
- ایجاد سریع محیط‌ها و صحنه‌ها: با استفاده از این تکنولوژی، محیط‌ها و صحنه‌ها با سرعت بیشتری طراحی و ایجاد می‌شوند.
- کاهش هزینه ساخت دکورهای سنتی: با تولید مجازی، نیازی به ساخت فیزیکی دکورها و وسایل گران‌قیمت نیست.
- ایجاد امکان تغییرات فوری: کارگردانان می‌توانند در لحظه تغییراتی در صحنه اعمال کنند.
- کنترل نورپردازی طبیعی و کارآمد: نورپردازی در محیط‌های تولید مجازی به‌طور دقیق قابل تنظیم است.
تولید مجازی چگونه کار می‌کند؟
فرآیند اصلی تولید مجازی بر پایه یکپارچه‌سازی چندین فناوری است. این فناوری‌ها شامل CGI (تصویرسازی سه‌بعدی)، موشن کپچر، تشخیص چهره، اسکن لیزری، رباتیک و واقعیت افزوده می‌شود. این فناوری‌ها به کمک پلتفرم‌هایی مانند Unreal Engine و Stagecraft شرکت ILM گرد هم آمده‌اند.
استفاده از Unreal Engine بسیاری از مشکلات این عرصه را حل کرده است، با این که این موتور در اصل برای بازی‌سازی خلق شده بود. این پلتفرم به فیلم‌سازان این امکان را می‌دهد که با استفاده از ابزارهای پیشرفته و محیط‌های شبیه‌سازی شده، صحنه‌های پیچیده را به راحتی طراحی و اجرا کنند.
این پلتفرم‌ها به کارگردانان امکان می‌دهند تا جنبه‌های مختلف تولید را در زمان واقعی (Real-Time) کنترل کنند؛ از تنظیم زاویه دوربین و نورپردازی گرفته تا مدیریت جلوه‌های ویژه. این انعطاف‌پذیری، قدرت خلاقیت کارگردانان را به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهد.
همچنین، بسیاری از کارهایی که قبلاً در مراحل پس‌تولید یا پست پروداکشن انجام می‌شد، اکنون باید در مرحله پیش‌تولید آماده شوند. برای مثال، دیوارهای LED یکی از فناوری‌های پرکاربرد در تولید مجازی هستند. تصاویر تولیدشده توسط کامپیوتر روی این دیوارها نمایش داده می‌شوند و برای ایجاد صحنه‌ها، پس‌زمینه‌ها و محیط‌های تعاملی استفاده می‌شوند.
مزایای دیوارهای LED در تولید مجازی
استفاده از دیوارهای LED به فیلم‌سازان این امکان را می‌دهد که با خلاقیت بیشتری مناظر و تنظیمات پروژه‌های خود را طراحی کنند. این فناوری به کارگردانان اجازه می‌دهد تا تغییرات فوری در یک صحنه ایجاد کنند، بدون اینکه نیاز به بازسازی فیزیکی دکورها یا آوردن وسایل جدید باشد.
به‌عنوان مثال، یک کارگردان می‌تواند تصویر نمایش داده‌شده روی دیوار LED را بر اساس نیاز صحنه تغییر دهد. همچنین، دیوارهای LED اغلب با واقعیت افزوده ترکیب می‌شوند تا لایه‌های بیشتری از تعامل به صحنه‌ها اضافه شود. این امکان به کارگردانان اجازه می‌دهد جلوه‌هایی مانند باران، برف، یا انفجارها را به‌سادگی ایجاد کنند. البته این موضوع کمی هم دست کارگردانان را می‌بندد. به خاطر فضای بسته این گونه استودیوها دیگر خبری از فضای گسترده و امکان دویدن کاراکترها و استفاده از پرده سبزهای عظیم وجود ندارد و این محدودیت‌ها را می‌توان در سریال‌هایی مثل ماندلورین به وضوح دید.
نمونه‌های برجسته استفاده از تولید مجازی
برخی از فیلم‌ها و سریال‌های برجسته که از فناوری تولید مجازی استفاده کرده‌اند عبارت‌اند از:
- The Mandalorian (2019)
- Avengers: Endgame (2019)
- Blade Runner 2049 (2017)
- Jurassic World: Fallen Kingdom (2018)
- Rogue One: A Star Wars Story (2017)
- Frozen 2 (2019)
برای مثال، سریال The Mandalorian از این فناوری برای ایجاد محیط‌های تعاملی و جلوه‌های ویژه بصری استفاده کرده است و یکی از اولین سریال‌های گران قیمت بود که بخش زیادی از تولید خود را به سمت تولید مجازی برد.
مزایای کلیدی تولید مجازی
و اما مهم‌ترین مزایای استفاده از این تکنولوژی:
1. مکان‌های انعطاف‌پذیر
تولید مجازی به فیلم‌سازان این امکان را می‌دهد تا در هر مکانی کار کنند. این انعطاف‌پذیری، آزادی بیشتری به آن‌ها می‌دهد و تولید محتوا در مکان‌هایی مانند ساحل یا کوهستان که با روش‌های سنتی دشوار یا غیرممکن بود، امکان‌پذیر می‌شود.
2. کنترل نورپردازی و بهره‌وری
دیوارهای LED ترکیبی از نورپردازی سنتی و دیجیتال را ارائه می‌دهند. فیلم‌سازان می‌توانند نور، رنگ‌ها، روشنایی و سایه‌ها را به‌طور دقیق تنظیم کنند و سناریوهای نورپردازی مختلف را سریع‌تر از روش‌های سنتی ایجاد کنند.
3. تأثیر بر بازیگری و اجرا
تولید مجازی به بازیگران این امکان را می‌دهد که در محیط‌های مجازی با جلوه‌های واقعی و داده‌های موشن کپچر بازی کنند. این امر باعث می‌شود اجرای آن‌ها واقعی‌تر و تعامل با شخصیت‌های دیجیتال و صحنه‌ها طبیعی‌تر باشد.
بازیگران همچنین می‌توانند در مرحله پیش‌تولید بدون نیاز به تجهیزات یا دکورهای پرهزینه صحنه‌ها را تمرین کنند و برای فیلم‌برداری اصلی آماده‌تر شوند.
آینده تولید مجازی
آینده این فناوری در صنعت فیلم‌سازی روشن است و پتانسیل تغییر بنیادین نحوه تولید محتوا را دارد. فیلم‌سازان خواهند توانست تصاویری دقیق و واقع‌گرایانه را سریع‌تر و با کارایی بیشتر تولید کنند.
این پیشرفت می‌تواند منجر به کاهش هزینه‌های تولید شود و به استودیوها و فیلم‌سازان مستقل امکان دسترسی به منابع بیشتری برای پروژه‌هایشان بدهد.
با توجه به افزایش استفاده از این فناوری در پروژه‌های بزرگ، بعید نیست که به‌زودی شاهد استفاده از تولید مجازی در فیلم‌های مستقل و کوچک‌تر نیز باشیم. با توجه به این که حالا سالن‌های کوچک‌تر در شهرهای مختلف درست شده و تیم‌ها می‌توانند با هزینه نسبتا پایینی این مکان‌ها را برای چند روز اجاره کنند. حتی همین حالا در بعضی از موزیک ویدیوها هم از این تکنیک استفاده می‌شود.
تولید مجازی ابزاری است که نه‌تنها روش‌های سنتی فیلم‌سازی را به چالش می‌کشد، بلکه افق‌های جدیدی برای خلاقیت و نوآوری باز می‌کند. فیلم‌سازانی که بتوانند از این فناوری استفاده کنند، قادر خواهند بود داستان‌هایی خلق کنند که پیش‌تر امکان‌پذیر نبودند.